گروه جهاد و مقاومت مشرق - حمید داودآبادی، نویسنده و رزمنده در صفحه شخصی اش نوشت: هر سال اردیبهشت ماه فصل نمایشگاه کتاب که می شود، اول می روم سراغ غرفه "انجمن عکاسان دفاع مقدس" و از مسئولین آن جا سراغ آلبوم عکس های "کاظم اخوان" را می گیرم.
و هر بار ناامید و غمزده، برای غربت و مظلومیت بچه محل امام رضا (ع) فاتحه ای می خوانم و می گذرم تا برود یک سال بعد!

بدتر اینکه همواره می شنوم: "قرار است همه عکس های کاظم را از خبرگزاری ایرنا و جاهای دیگر جمع کنیم تا یک آلبوم نفیس و درخور شان او برایش منتشر کنیم!" اسم خبرگزاری ایرنا که می آید، غمم بیشتر می شود.
کاظم، عکاس و خبرنگار آن جا بود که به لبنان رفت و مفقود شد.
طی سال های اخیر، ده ها بار به مسئولینی از ایرنا که در نمایشگاه مطبوعات دیدمشان اعتراض کرده ام که:
"چرا ۱۴ تیر سالگرد اسارت کاظم و یا ۱۷ مرداد روز خبرنگار، در صفحه اول سایت خود عکسی از کاظم نمی زنید؟؟!" بشمارید ببینید در طی ۳۶ سال که از اسارت کاظم می گذرد، دوستان و همکاران او در خبرگزاری ایرنا، چند خط مطلب برای او منتشر کرده اند؟
بجز این که عکس های او را در آن جا آرشیو کرده و به هیچکس حتی خانواده اش نداده و نمی دهند؟! آقایان جوش نیاورید.
واقعا چیکار کردید؟

درست که هر چندسال یک حاکم بر ایرنا حکمروانی کرده است و سلیقه و خط جناح خود را اعمال نموده، ولی تکلیف عکس های کاظم که در آن جا محبوس شده و دارند خاک می خورند و مردم از دیدنشان محروم شده اند، چیست؟! واقعا غریبه پرستیم!
در سال های اخیر چندین آلبوم نفیس عکس انقلاب و دفاع مقدس از عکاسان خارجی منتشر شده است.
با خود می اندیشم نکند آنها از کاظم واجبتر و محترمتر هستند؟! در آرشیو عکس های ایرنا حدود ۳۵۰۰ قطعه از عکس های اخوان وجود دارد!
واقعا جای کاظم در میان عکاسان جنگ کجاست؟!
کی نوبت او می شود؟!
نکند منتظر هستید بعد ۳۶ سال کاظم بیاید و خودش کار انتشار عکس هایش را انجام دهد؟! کاظم اخوان عکاس و خبرنگار خبرگزاری پارس (خبرگزاری جمهوری اسلامی – ایرنا) متولد ۱۳۳۸ مشهد، همراه و همرزم سردار شهید دکتر مصطفی چمران بود و دوش به دوش او، هم رزمید و هم صحنه های نبرد رزمندگان اسلام را به تصویر کشید.

کاظم که دوشادوش فاتحان خرمشهر حماسه آزادسازی خونین شهر را در قاب دوربین خود ثبت کرد، سرانجام همراه با سپاهیان محمد رسول الله (ص) عازم سوریه و لبنان شد.
روز دوشنبه ۱۴ تیر ۱۳۶۱ کاظم اخوان به همراه حاج احمد متوسلیان، تقی رستگار و سیدمحسن موسوی، سوار بر اتومبیل سفارت ایران و با اسکورت پلیس دیپلماتیک لبنان، از جاده طرابلس عازم بیروت محاصره شده بودند که توسط فالانژیستها (مزدوران اسرائیل) به اسارت گرفته شدند و طی این ۳۶ سال، هیچ خبر موثقی از حیات یا شهادت آنان نیامده است.